Potige smurf

Afgelopen september ging Sep naar het eerste leerjaar en ook voor het eerst naar de CHIRO.

Kleine kindjes worden groot!

Manlief en ik zijn beiden KSJ'ers. Jaren lid geweest, daarna in leiding gestaan en op van die landelijke bijeenkomsten hebben we elkaar leren kennen. Hij van KSJ Westmalle en ik van KSJ Hoogstraten. En nu, 10 jaar laten, zijn we nog even zot van elkaar. 

Je kan je wel voorstellen dat wij niet stonden de springen om Sep naar de CHIRO te laten gaan. Maar goed, er was geen KSJ hier, waar wij wonen.

En euhm, Chiro is beter dan niks!

En onze 'grote' man gaat super graag naar de Chiro. Elke week wil hij gaan en komt hij met overdreven stoere praat thuis. But we like it! We love it!

Een paar weken geleden mochten ze als smurf komen.

Ik maakte van een oud laken een witte broek met het patroon van een pyamabroek.

Een blauwe trui had Sep al.

De smurfen-muts tekende ik zelf op't gedacht.

En toen ik klaar was kwam de boodschap: "maar ik wil potige zijn!"

Met hartje op de arm en een gewicht in de handen. Dus maakte ik een hartje in vilt en het gewicht was niet meer dan een keukenrol en twee ballonnen.

Achteraf bekeken had ik nog geluk dat hij niet voor grote smurf ging, want dan had ik opnieuw kunnen beginnen.

En zo vertrok hij, weer vol goesting op zondagmiddag naar Chiro Antoontje.